-
1 sermon
m. [Lat.], a sermon, Ísl. i. 385; sermons-bók, -skrá, Pm. 109, 131; svo eptir sermon þann, Pass. 7. 7. -
2 predikun, stólræîa
-
3 hús-lestr
m. a house-reading, home-service, family prayers, at which hymns are sung and a sermon or lesson read; such services are held in Icel. on Sundays all the year round, in the middle of the day, for the people who cannot get to church; the húslestr consists of the Gospel for the day and a printed sermon (Vídalíns Postilla), a short prayer, the Lord’s Prayer, and a hymn before and after. During the winter an evening service is held every week day (from November to April), which consists of a brief sermon (hugvekja), a prayer, the Lord’s Prayer, and a hymn: hence hús-lestrar-bók, f. a house-reading-book, a postil or the like; húslestrar-fær, adj. able to read a huslestr, of one who has learnt to read well; vera við húslestr, to attend a h. During Lent the Passíu-Sálmar are by popular consent appointed for the húslestr. This old and pious custom is entirely spontaneous, and not ordered by any church authority. -
4 hús-kveðja
u, f. ‘house-farewell;’ at Icel. funerals of persons of note, a brief sermon is delivered at the home of the deceased when the body is removed from the house (see hefja A. 3); this sermon is called húskveðja, and a brief account is therein given of the life, character, family, pedigree, etc. of the deceased; when the ‘house-farewell’ is ended, the body is carried out of the house, the last verses of the 25th Passion hymn (En með því út var leiddr), and the following verses on John xix. 5, being sung; after which the coffin is carried to the church, which is sometimes a long way off. See a description of the funeral of an Icel. lady in Þjóðólfr, 17th Aug. 1869, p. 166. -
5 ræða
1.(i. e. rœða), u, f., gen. pl. ræðna, Sks. 636, [Germ. rede], speech, talk; síðan töluðu þeir mart, ok kómu þar niðr ræður Höskuldar, at …, Nj. 3; konungr reiddisk mjök við ræður þessar, Eg. 51; en er þeir Þórólfr ok Björn kómu á þessar ræður fyrir Eiríki, touched on this. subject, 174; jarl tók henni heldr seint í fyrstu, en mýktisk ræðan svá sem á leið, Orkn. 304; þótti hvárum-tveggjum þær ræður skemtiligar. Eg. 686.2. a speech, sermon; veri þat upphaf ræðu várrar, Anecd,(begin.): a sermon in the pulpit is called ræða; orð-ræða, a report.2.u, f. [ráði; Ivar Aasen ræde], a sow at heat, Skálda 205 (in a verse), Grág. i. 427.3.(i. e. rœða). u, f. [róða], a rod, pole; see hjálm-ræða. -
6 TELJA
* * *(tel; talda; taliðr, taldr, talinn), v.1) to count, number (G. biskup hafði telja látit bœndr á Íslandi);telja kyn sitt til e-s, eiga til e-s at telja, to trace one’s descent from;þótt þú eigir frændsemi at telja við mik, though thou canst reckon thyself my kith and kin;2) to tell, say, set forth;hann taldi litla sína fýsi at róa lengra, he said that he had little mind for rowing farther;telja tölu, to make a speech, preach a sermon;3) to reckon, consider (H. telr sik nú hraustari mann en áðr var hann);telja sér e-t, to claim for oneself, reckon as one’s property (Þ. krókr taldi sér dalinn, ok kallaði hann þat sitt landnám);4) telja fyrir vindi, to go well before the wind, of a ship (skipin voru örskreið ok töldu vel fyrir vindinum);5) with preps., telja e-t af, to dissuade;telja e-t af fyrir e-m, to dissuade one from;telja at e-u, to blame, find fault with, object to (man ek ekki at telja, þó at þú trúir á þat goð, er þér líkar);telja á e-n, to rebuke, blame;telja e-t eptir e-m, to grudge one a thing (ekki tel ek mat eptir ykkr);telja fyrir e-m, to try to persuade one (S. boðaði Þangbrandi heiðni ok taldi lengi fyrir honum);telja trú fyrir e-m, to preach the gospel to one;telja e-t ofan, to dissuade from;telja til e-s, to claim (taldi hann til ríkis);telja e-t upp, to enumerate, reckon up (þá taldi Þ. upp konur þær, sem vóru í Borgarfirði úgiptar);6) refl., teljast undan e-u, to decline, refuse (telst hann undan förinni).* * *pres. tel, telr, tel, pl. teljum, telit, telja; pret. talði and taldi, pl. tölðu; subj. telði; imperat. tel, teldú; part. taliðr, taldr, and talinn; neut. older form talt, then talið: plur. neut. talið, Gh. 20; thus in Edda i. 401, v. l. 22, all forms occur, tolð, taulld, i. e. töld, talin, see also the references below: with pron. suff. tel-k, Stor. 22: neg. suff. telr-at, Grág. (Kb.) i. 178: [A. S. tellan, telian; Engl. tell; Dan. tælle; Germ. zählen.]B. To tell, count, number; árum at telja, Vsp. 6; nú hefi ek dverga talða, 12; meðan teljum hans ætt til goða, Ht., Vsp. 14; talði aura, Skv. 3. 37; t. fé í haga, skalat fyl telja, Grág. ii. 258; skalat úmögum fé t., K. Þ. K. 142; t. ætt e-s, Mar.; töldu margir kyn sitt til hans, Ld. 12; sá maðr talði frændsemi, telja knérunnum, … ef maðr telr rangt, Grág. i. 28; talðir til arfs, 172; talðir, Edda i. 482; þótt þú eigir frændsemi at t. við mik, Nj. 42: t. sér e-t, to claim; Þórarinn krókr taldi sér dalinn, Gullþ. 4; þá taldi hann til ríkis, Fb. ii. 70.II. to tell, say, mention; ef it betra telk, Stor.; fyr telja (Dan. fortælle) fornspjöll, Vsp. 1; telja böl af trega, … t. móðug spjöll, … trauðmál talið, … tregróf um talið, to tell a woful tale, Og. 12, Gh. 1, 9, 21; t. tíva fyr fyrða liði, to tell tales of the gods before men, Hm. 160: to call, say, þat tel ek undr, Yt.; hann talði litla sína fýsi at róa lengra, he said he had little mind for roving farther, Hým. 20; talði honum happ ef …, Am. 87; lífs tel ek ván önga, 88; as a law term in pleading in court, tel ek ( I declare) hann eiga at verða um sök þá sekan, Nj. 229; tel ek hann af sök þeirri sekjan fjörbaugs-mann, Grág. i. 365, 366; eigi síðarr enn nú er talið, told, 18; þá talði Þórðr Gellir tölu um at Lögbergi, … ok talði hvat honum varð fyrir, áðr …, then Thord Gellir spoke at length on the Law-hill, and told how much trouble it cost him, ere …, Jb. 8.2. to talk, speak; Skeggi kvað engan mann t. af sér þat er hann ætti, talk it from him, talk him out of his own property, Grett. 93 A; telr hann merkiliga tölu, preached a remarkable sermon, Bs. i. 465; fær Porus talt huginn í þá, he put courage into them by his speech, Al. 142; talði hann honum allt hversu hann kom þangat, Str. 10; Saulus talði á mót Gyðingum, spoke against the Jews, 656 C. 13; Gyðingar tölðu i gegn Páli, 15; Guð, sá er svá telr (tölr Cod.) ‘gefit allt’…, Blas. 43; tjá ok telja, Fms. ii. 157.III. with prepp.; telja af, to dissuade, Eg. 765: telja at e-u, to blame, find fault with, object to, Fms. i. 35, x. 38, Eg. 252, Nj. 66: t. á e-n, to charge (átölur); með því at hvárir-tveggi teli nökkut á aðra, Fms. x. 28; þeir þóttusk mikit eiga at telja á við Dani, 50, Nj. 26; er talið einlát á hendr honum, he is charged with ‘einlát, Grág. i. 178, Ld. 282: t. fram, to tell out, count out; t. kvið fram, Grág. i. 53; t. vætti fram, Nj. 233: t. eptir, to grudge. Fms. ii. 150 (eptir-tölur): t. ofan, to dissuade, xi. 11: t. upp, to tell up, enumerate, Nj. 22, Fms. i. 21, 80: t. fyr, to tell, narrate, record (Dan. fortælle), Vsp. 1; t. fyrir e-m, to persuade (for-tölur), Nj. 160; t. trú fyrir e-m, to preach the gospel for one, 623. 28, 656 C. 19: t. til, to claim, Eg. 338, Fms. xi. 388; t. til við e-n, to count, plead; á ek hvárki at t. til við þik mægðir né frændsemi, Nj. 213; skaltú til telja skatna marga, Hdl.: t. um e-t, langt es um þat at telja, ‘tis a long tale to tell, 655 xiii. A. 2; t. um fyrir e-m, to persuade, Fms. xi. 105: t. við, to speak against, Greg. 29.IV. the naut. term, telja fyrir vindi, to be going well through the water, of a ship, but only in the pret.; var byrr góðr ok tölðu (tolþo Cod.) snekkjurnar ekki lengi fyrir vindi, the wind was fair, and the smacks were making good way, Ó. H. 104; töldu snekkjurnar ekki lengi fjörðinn fyrir vindinum, Fms. iv. 237, l. c.; skipin vóru örskreið ok töldu vel fyrir vindinum, the ships were fast, and went well before the wind, i. 100; töldu snekkjurnar skjótt fyrir vindinum, Orkn. 412; the phrase is now obsolete, but an analogy is found in lesa (lesa …, esp. as in the phrase lesa hafit, Fs. 28).V. reflex., telsk saman frændsemi þeirra, they prove to be relations, N. G. L. i. 350; ekki var ek hér til með þjófum talin, Fms. vi. 106; em ek eigi ráðspakr taliðr, Skv. 1; þú munt taliðr ættar-spillir, Ísl. ii. (in a verse); teljask með dugandi mönnum, Fms. xi. 270; í Bjarka-málum eru tölð (tóð Kb. erroneously) mörg gulls heiti, Edda i. 400, v. l. 22; engi fær talt með tungu, Líkn.; nú hefi ek talt tíu landreka, Fb. ii. 524 (in a verse); er þat enn útalt ( untold) at …, Fms. vi. 222; svá mikit sem til telsk, in proportion (til-tala), Grág. i. 270; þat telsk svá til, it turns out, of accounts; teljask undan, to excuse oneself, decline, Fms. iii. 109, x. 99, Nj. 200.2. to say of oneself; teljumk ek nú aðili at sök þeirri, Grág. i. 365, 366; talðisk eigi vita sér ván verka-manna, told that he knew of none, Edda 48; telsk mér þat helzt í hug (Lat. animum inducere), Eg. 521; þat talðisk lengstum í huginn at hugsa, ef …, Ó. H. 195; þeir tölðusk ílla við komnir, 51.3. part., talið silfr, counted silver, i. e. the wadmal-standard, opp. to vegit, Grág. i. 500; ú-taldr, untold, uncounted; van-talið, of-talið. -
7 EYRENDI
* * *or örendi, erendi, n. [A. S. ærend = mandatum; Engl. errand; Hel. arundi; O. H. G. arunti; Swed. ärende; Dan. œrende; akin to árr, a messenger, vide p. 45, and not, as some suggest, from ör-andi; the reference Edda l. c. is quite isolated; there is, however, some slight irregularity in the vowel]1. an errand, message, business, mission; eiga e. við e-n, to have business with one, Eg. 260; reka eyrendi, to do an errand, message (hence erind-reki), 15; þess eyrendis, to that errand or purpose, Stj. 115, 193; hann sendi menn sína með þessháttar erendum, Fms. i. 15; báru þeir fram sín erindi, 2, Íb. 11; hón svaraði þeirra erindum, Fms. i. 3; ok láti yðr fram koma sínu eyrendi, 127; koma brátt þessi örendi ( news) fyrir jarlinn, xi. 83; hann sagdi eyrendi sín þeim af hljóði, Nj. 5; mun annat vera erindit, 69; gagna at leita eðr annarra eyrenda, 235; tók Þorgils þeim eyrendum vel, Sturl. iii. 170; síns örendis, for one’s own purpose, Grág. i. 434; ek á leynt e. ( a secret errand) við þik, Fs. 9; erviði ok ekkí örendi, Þkv. (vide erfiði); hafa þeir hingat sótt skapnaðar-erindi, a suitable errand or end, Þiðr. 202; ef eyrindit evðisk, if my errand turns to naught, Bs. ii. 132; ek em ósæmiligr slíks erendis, unwortby of such an errand, Sturl. i. 45; þannog var þá mikit eyrendi margra manna, many people flocked to that place, Bs. i. 164.β. the phrase, ganga örna sinna, to go to do one’s business, cacare, Eb. 20, Landn. 98, Stj. 383 (where eyrna), Judges iii. 24, Bs. i. 189, Fs. 75 (spelt erinda); setjask niðr at eyrindi, id., Bs. ii. 24; stíga af baki örna sinna, Sturl. 172.2. a message, speech; talði hann mörg örendi með mikilli snild, Fms. x. 274; Snorri Goði stóð þá upp ok talaði langt eyrindi ok snjallt, then Snorri Godi stood up and made a long and fine speech (in parliament), Nj. 250; en er Sigurðr jarl hafði heyrt svá langt ok snjallt eyrendi, Orkn. 34; konungr talaði snjallt eyrindi yfir greptinum, of a funeral sermon, Fms. x. 151, v. l.; þá mælti Gizurr Hallsson langt erendi ok fagrt, Bs. i. 299; ok áðr hann væri smurðr mælti hann mjök langt örindi, 296; allir rómuðu þetta eyrendi vel, all cheered this speech, Sturl. ii. 217; talaði Hafliði langt e. um málit, i. 35; langt e. ok snjallt, id.; skaut konungr á eyrindi, the king made a speech, Fms. i. 215; en er þing var sett stóð Sigmundr upp ok skaut á löngu eyrendi, Fær. 140.3. a strophe in a secular poem, vers ( a verse) being used of a hymn or psalm; ok jók nokkurum erendum eðr vísum, Hkr. ii. 297; hversu mörg vísu-orð ( lines) standa í einu eyrendi, Edda (Ht.) 120; eptir þessi sögu orti Jórunn Skáldmær nokkur erendi í Sendibít, Hkr. i. 117; gef ek þér þat ráð at snúum sumum örendum ok fellum ór sum, O. H. L. 46; allt stafrofið er svo læst | í erindin þessi lítil tvö, a ditty.4. the breath; en er hann þraut eyrendit ok hann laut ór horninu, when the breath left him and he ‘louted’ from the drinking horn, removed his lips from the horn, of Thor’s draught by Útgarða-Loki, Edda 32.COMPDS: erindislauss, eyrindisleysa, eyrindislok. -
8 FASTA
* * *I)(að), v. to fast, abstain from food; f. þurt, to fast on dryfood.f.1) fast, fasting;2) season appointed for fasting (níu vikna f.).* * *u, f. [Ulf. fastubni; O. H. G. fastá; Germ. faste; Swed. fasta; Dan. faste; a word introduced along with Christianity; the old Scandinavians could have no such word, as voluntary fasting was unknown in the heathen rites, and at the first introduction of Christianity the practice was sorely complained of, cp. Hkr. Hák. S. Góða, ch. 17]:—a fast, fasting, Hom. 73, K. Þ. K. 122, Rb. 82; the word therefore occurs first in poets of the beginning of the 11th century, e. g. Fms. vi. 86, cp. boð-f., lög-f., etc.COMPDS: föstuafbrigð, föstubindandi, föstudagr, Föstudagsnótt, Föstukveld, föstumatr, Föstumorgin, Föstunátt, föstutíð, föstutími.II. Lent, Fms. viii. 28, Ld. 320, N. G. L. i. 12; distinction is made between the Easter Lent, (sjö-vikna Fasta, seven weeks Lent, also called langa F., the long Fast, K. Þ. K. 122, Bs. i. 801, and passim; níu-vikna F., the nine weeks Lent, K. Þ. K. 122, Grág. i. 325), and Jóla-f., (the Yule Lent, the time from Advent to Yule, Grág. l. c., Rb. 46, K. Þ. K. 124.) Föstu-gangr or Föstu-ígangr and -inngangr, m. beginning of these seasons, esp. Lent; fimm eru föstu-ígangar, Clem. 58, Sturl. iii. 81, Rb. 4 (v. l.), 48, 76. Föstu-prédikan, f. a Lenten sermon. Föstu-tjald, n. hangings used in churches during Lent, Vm. 52, 109. -
9 FLYTJA
* * *(flyt, flutta, fluttr), v.1) to carry, convey (flytja vöru til skips);2) to recite, deliver (flytja or flytja fram kvæði); flytja mál e-s, to plead one’s cause, interceed for one; flytja (fram) sitt erendi, to state one’s errand;3) to perform (flytja járnburð, skírslu); flytja fórn, to bring an offering;4) refl., flytjast, to flit, remove.* * *pres. flyt: pret. flutti; sup. flutt:—to cause to flit, carry, Gísl. 133; flytja vöru til skips, Nj. 4, Skálda 163, Eg. 125, 194: of trade, to export or import, þenna fjárhlut f. menn þaðan, Sks. 184; kaupmenn er mest gæði flytja landi þessu, Fms. vii. 122; frillu þá er þú hefir flutt af Noregi, Ld. 34.2. metaph., flytja fórn, to bring an offering, Sks. 781.β. to perform; flytja skírslu, járnburð, Ld. 58, Fms. viii. 149, Hkr. ii. 229.γ. to proclaim, preach; hvaða skiru hann flytti, 625. 90: pass., Fms. x. 161: to recite, deliver a poem, speech, etc., flytja kvæði, Ísl. ii. 222; flytja ræðu, to deliver a sermon (mod.): metaph., var sú vísa mjök flutt, the verse was much repeated, went abroad, Fms. i. 48: pass. to be told, Stj. 59, K. Á. 200.δ. to help, plead, intercede; flytja eyrindi, Fms. x. 44, v. l.; göfgir menn fluttu þetta mál með honum, Fms. i. 13; nú hefi ek flutt sem ek mun at sinni, Hrafn. 17; cp. af-flytja, to disparage: pass., Sks. 185 B.ε. to entertain, support; flytja úmegð, Mar. (Fr.): pass. to support oneself, Bs. i. 705.II. reflex. to flit, migrate; hann fluttisk til fjalls upp, Fms. x. 411; fluttisk þá herrinn, ix. 353; fluttusk þeir upp í árós einn, Landn. 57: láta skjóta báti ok fluttisk út á skipit, Nj. 133, Fms. xi. 143; flytjask þeir Ólafr þangat ok kasta akkerum, Ld. 76: ef þér flytisk eigi ór höfninni, Ísl. ii. 127; flytjask fram, to pass, succeed tolerably, Helgi kvað sér við slíkt hafa fram flutzk nokkura stund, Fms. v. 257: þó at nú flytisk fram búið er þú ert við, Band. 2.III. part. flytjandi, in the phrase, f. eyrir, movables, money, Grett. 90, Ám. 3, Pm. 22, Dipl. iii. 6.β. a conveyer, Grág. ii. 358: metaph. a promoter, Ó. H. 126, Glúm. 349. -
10 hneyxla
often spelt hneixla, að, to offend, eccl., the rendering of Gr. σκανδαλίζω in the N. T.; en ef þitt hægra auga hneyxlar þig, Matth. v. 29, 30, xviii. 6, 8; h. sik, xi. 6, Luke xvii. 2: pass. to be offended, xiii. 21, xv. 12, xxiv. 10, John vi. 61, xvi. 1; hneyxlast á e-m, Matth. xiii. 57, xxvi. 31, 33. ☞ The spirited etymology given by Vídalin in his Michaelmas Sermon, comparing the metaphors of the Greek and Icel. words, is true in sense but not to the letter: þetta á vel saman á vora tungu, því ‘hneixli’ drögum vér af því orði að ‘hníga’ eðr ‘hneigja,’ því sá sem hneixli af sér gefr, hann kemr öðrum til að hníga eðr rasa, og hneigir hann til vondra verka, Vídal. ii. 153, 154. -
11 prédikan
-
12 SÓKN
* * *(pl., -ir), f.1) attack, fight (harðr í sóknum);2) prosecution; urðu þá allir á þat sáttir, at þá væri framarr vörn en s., that the defence was better than the prosecution; sœkja með lands-laga sókn, to raise a lawful action;3) concourse, resort of people (nú er s. mikil í Skálholt um allt Ísland.), company;4) parish;5) drag, grapnel.* * *f. [sækja: A. S. sôcen; Dan. sogn]:—an attack; í orrostum ok sóknum, Fms. ii. 106, vi. 59; harðr í sóknum, 24; tóksk harðasta sókn, Eg. 125; Guð gaf honum sigr hvar sem hann átti sóknir, Ver. 26, passim.2. a law term, an action, esp. the prosecution, as opp. to vörn ( the defence); sókn skal fara fyrr fram hvers máls enn vörn, Grág. i. 59; dómar skyldu fara út til sóknar, Nj. 87; sækja með lands-laga sókn, to raise a lawful action, Bs. i. 749; biskups sókn ( action) um kristnispell, H. E. i. 251; ok á slíka sókn hverr maðr til síns fjár sem goðinn á, Grág. i. 141.II. the assemblage of people at a church, meeting, or the like; nú er sókn mikil í Skálholt um allt Ísland, því skaltú fyrir hugsa þik um sermon á morgin, Bs. i. 809; görðisk þá þegar mikil sókn at Guðmundar-degi, 829; til-sókn, at-sókn, skip-sókn, a ship’s crew; sókn eru sautján, Edda 108.2. a parish, Dan. sogn, answering to the secular hreppr or sveit; af hverri (jörð) sem í sókninni liggr, Vm. 140, passim in mod. usage; kirkju-sókn; sókna prestr, a parish priest: of a diocese, Dipl. ii. 14; þing-sókn, q. v.III. a drag, grapnel, to drag the bottom of the sea, only in plur.; hvalrinn hljóp á sjó ok sökk, síðan fóru menn til á skipum ok görðu til sóknir, ok vildu draga hvalinn at landi, Bs. i. 641; ef maðr dregr upp akkeri með sókn eðr kafar til, N. G. L. ii. 284; sóknir góðar skaltú jafnan minnask at hafa á skip með þer, Sks. 30; fóru hvern dag margir menn meðr sóknir at leita líkanna, Fms. viii. 231, v. l.2. in mod. usage sóknir means a big iron hook by which sharks are caught.COMPDS: sóknaraðili, sóknardagr, sóknarfólk, sóknargögn, sóknarkirkja, sóknarkviðr, sóknarmaðr, sóknarmál, sóknarprestr, sóknarvitni, sóknarþing.
См. также в других словарях:
Sermon on the Mount — by Carl Bloch The Sermon on the Mount is a collection of sayings and teachings of Jesus, which emphasizes his moral teaching found in the Gospel of Matthew (chapters 5, 6 and 7).[1] … Wikipedia
sermon — [ sɛrmɔ̃ ] n. m. • Xe; lat. sermo « conversation » 1 ♦ Discours prononcé en chaire par un prédicateur (en particulier, catholique). ⇒ homélie, prêche, 1. prédication. « Le sujet de son sermon était la charité » (Hugo). Les sermons de Bossuet. ♢… … Encyclopédie Universelle
sermon — SERMON. s. m. Predication, discours chrestien, qui se prononce en chaire dans une Eglise, pour instruire & pour exhorter le peuple. Beau sermon. sermon pathetique, instructif, édifiant. les sermons du Caresme, de l Advent, de l Octave du saint… … Dictionnaire de l'Académie française
Sermon de la Montagne — Sermon sur la montagne Le Sermon de la Montagne par Carl Heinrich Bloch, 1890 Le Sermon sur la montagne fut, d après l évangile selon Matthieu, un sermon livré par Jésus de Nazareth vers l an 30 à ses disciples ainsi qu une large foule … Wikipédia en Français
Sermon sur la Montagne — Le Sermon de la Montagne par Carl Heinrich Bloch, 1890 Le Sermon sur la montagne fut, d après l évangile selon Matthieu, un sermon livré par Jésus de Nazareth vers l an 30 à ses disciples ainsi qu une large foule … Wikipédia en Français
Sermon (disambiguation) — Sermon may refer to: *Sermon, oration by a prophet or member of the clergy *Sermon (ruler), 11th century ruler of Srem, vassal of Samuil of Bulgaria *Erick Sermon, American hip hop musician and record producer … Wikipedia
Sermon — steht für die mittellateinische, englische und französische Bezeichnung des Begriffs Predigt, siehe Predigt Sermon ist der Familienname folgender Personen: Erick Sermon (* 1968), US amerikanischer Rapper und Produzent Johan Sermon (1982–2004),… … Deutsch Wikipedia
Sermon — Sm langatmiges Gerede per. Wortschatz fremd. Erkennbar fremd (14. Jh.), spmhd. sermōn Entlehnung. Entlehnt aus l. sermo ( ōnis) Rede, Unterredung, Dialog , zu l. serere (sertum) reihen, anreihen, anknüpfen . Aus ursprünglich aneinandergereihte… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Sermon — Ser mon, n. [OE. sermoun, sermun, F. sermon, fr. L. sermo, onis, a speaking, discourse, probably fr. serer, sertum, to join, connect; hence, a connected speech. See {Series}.] 1. A discourse or address; a talk; a writing; as, the sermons of… … The Collaborative International Dictionary of English
Sermon — Ser mon, v. i. [Cf. OF. sermoner, F. sermonner to lecture one.] To speak; to discourse; to compose or deliver a sermon. [Obs.] Holinshed. [1913 Webster] What needeth it to sermon of it more? Chaucer. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Sermon — Ser mon, v. t. 1. To discourse to or of, as in a sermon. [Obs.] Spenser. [1913 Webster] 2. To tutor; to lecture. [Poetic] Shak. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
